Ψηφιακή Παιδεία

Το παιδί κατά την είσοδο και την έξοδο από τη σχολική του σταδιοδρομία, πρέπει να πορεύεται με άξονα την προσκόμιση γενικών γνώσεων που θα αμβλύνουν τη σφαιρική του αντίληψη αλλά θα οξύνουν την κριτική του σκέψη. Είναι χρέος του. Το οφείλει πρώτα στον εαυτό του και μετέπειτα στην κοινωνία.

Βέβαια πλέον φανταζόμαστε την κοινωνία, την πολιτεία, ως ένα μέρος που δικαιώματα έχουν μόνο οι πολιτικοί, ενώ οι ‘’απλοί’’ πολίτες καμιά δικαιοδοσία. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το σχολικό περιβάλλον προάγει την απομόνωση και όχι την ομαδοποίηση. Έτσι ο νέος, μη έχοντας μάθει πώς να λαμβάνει μέρος στα κοινά και γενικότερα πώς να αποτελεί ενεργό μέλος της κοινωνίας, αλλοτριώνει τον ρόλο του ως πολίτη, δημιουργώντας ένα νέο είδος ανθρώπου. Τον απαθή αποδέκτη. Απαθής γιατί βασιζόμενος μόνο στην ελλιπή σχολική εκπαίδευση δεν γνωρίζει τα δικαιώματα του και κατά συνέπεια δε ξέρει με ποιον τρόπο να τα υπερασπιστεί όταν αυτά καταπατιούνται. Αποδέκτης γιατί σε αντίθεση με τον ιδανικό πολίτη δεν έχει κριτική σκέψη αλλά σκέψη κριτικής. Οι αρμοδιότητες του περιορίζονται στο να καταπίνει πληροφορίες, ασκώντας κριτική χωρίς να δρα και να αντιδρά. Αυτό το είδος ανθρώπου αποτελεί προφανώς μάστιγα για την ομαλή λειτουργιά της κοινωνίας αφού δεν αποτελεί μέρος της. Πολλές φορές χρησιμοποιεί ως δικαιολογία το γεγονός ότι σ ένα κόσμο αποκρουστικών μεγαθηρίων της οικονομίας και της πολιτικής, η μικροσκοπική ύπαρξη του δε θ’ ακουστεί όσο καθαρή φωνή κι αν έχει. Επόμενο βήμα η επανάπαυση. Η χαλάρωση σε μια κατάσταση ήρεμης μιζέριας που δημιουργεί την ψευδαίσθηση στον απαθή αποδέκτη, ότι ο ίδιος απέχει από κάθε τι αχρείο, τιποτένιο και πονηρό, βυθίζοντας έτσι όλο και περισσότερο τον εαυτό του στο βούρκο της ευθύνης.

Ο ιδανικός πολίτης ευτυχώς δεν έχει εξαφανιστεί. Είναι βέβαια δύσκολο να τον βρούμε αφού κρύβεται πίσω από την άγνοια του απαθή αποδέκτη. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του συντάγματος της Ελλάδος, το πολίτευμα που χαρακτηρίζει τη χώρα μας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία και η πολιτική ισχύς βρίσκεται στο πρόσωπο καθενός πολίτη. Βέβαια η δύναμη του λαού αναιρείται και του αφαιρείται όσο δε κατέχει την επίγνωση της. Έτσι ο γνωστός μας πλέον αποδέκτης θα συνεχίσει να είναι απαθής, όσο το πλαίσιο του ενδιαφέροντος τους αγγίζει μονάχα ότι αφορά τα κοινωνικοπολιτικά σκάνδαλα και τα κουτσομπολιά, ισοπεδώνοντας έτσι το γνωστικό του περιεχόμενο.